Το σωστό εμβολιακό πρόγραμμα είναι πολύ βασικό για την προστασία του κατοικιδίου μας. Μιλάμε για πρόγραμμα και όχι απλά για εμβόλια γιατί αυτά θα πρέπει να γίνονται σε συγκεκριμένες ημερομηνίες και όχι όποτε το θυμηθούμε. Για τα εμβόλια ισχύει η ρήση «καλύτερα να προλαβαίνεις παρά να θεραπεύεις».
Η ιδανικότερη ηλικία για την έναρξη του εμβολιακού προγράμματος είναι η ηλικία των 45 με 60 ημερών. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτή μπορεί να γίνει και στην ηλικία των 30 με 35 ημερών με ειδικό όμως εμβόλιο. Στο εμβολιακό πρόγραμμα συμπεριλαμβάνονται οι εξής ασθένειες:
Σκύλος
- Α) Παρβοΐωση: Είναι γνωστή και ως τύφος και εκδηλώνεται με εμετούς και διάρροια η οποία γίνεται αιμορραγική. Η νόσος στα κουτάβια στις περισσότερες περιπτώσεις είναι θανατηφόρος.
- Β) Ηπατίτιδα: Οφείλεται σε ιό ο οποίος προσβάλλει το ήπαρ (συκώτι) του ζώου και προκαλεί συμπτώματα στο γαστρεντερικό σύστημα και στους οφθαλμούς.
- Γ) Λεπτοσπείρωση: Οφείλεται σε μικρόβιο το οποίο μεταδίδεται στους σκύλους αλλά και στον άνθρωπο από τους επίμυες (αρουραίους) και προκαλεί ίκτερο, πυρετό και γαστεντερικά συμπτώματα. Η θεραπεία είναι δύσκολη και χρονοβόρα.
- Δ) Λοιμώδης Τραχειοβρογχίτιδα – Παραγρίππη: Οφείλονται σε ιό ο οποίος προσβάλλει το αναπνευστικό σύστημα του σκύλου και κύριο σύμπτωμά του είναι ο έντονος βήχας (συνήθως ξερός). Δεν προκαλεί θάνατο του ζώου αλλά απαιτεί άμεση αντιμετώπιση για το φόβο εμφάνισης τυχόν σοβαρότερων καταστάσεων στο αναπνευστικό.
- Ε) Μόρβα: Πρόκειται για ιογενή νόσο η οποία μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα από το γαστρεντερικό, το αναπνευστικό και το νευρικό σύστημα. Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν όλα μαζί ή κάποια από αυτά. Η θεραπεία είναι πολύ δύσκολη και όσα κουτάβια ή σκύλοι επιβιώσουν είναι πολύ πιθανό να εμφανίζουν εφ’όρου ζωής νευρολογικά συμπτώματα.
- ΣΤ) Λύσσα: Είναι ίσως η γνωστότερη νόσος του σκύλου που αφορά και τον άνθρωπο. Δυστυχώς η επανεμφάνισή της μετά από δύο δεκαετίες μας υπενθύμισε τη σπουδαιότητα των εμβολιασμών.
- Ζ) Λεϊσμανίωση: Μετά από 20 χρόνια σημαντικών ερευνητικών εξελίξεων, το εμβόλιο της λεϊσμανίωσης του σκύλου είναι τώρα διαθέσιμο. Με το πρωτοποριακής τεχνολογίας εμβόλιο αυτό είναι δυνατό να παρέχετε στο σκύλο σας ένα νέο επίπεδο προστασίας έναντι της λεϊσμανίωσης. Τα δεδομένα απέδειξαν ότι ένας εμβολιασμένος σκύλος διατρέχει 9,8 φορές μικρότερο κίνδυνο να εμφανίσει κλινικά συμπτώματα, 3,5 φορές μικρότερο κίνδυνο να φέρει ανιχνεύσιμα παράσιτα και 5 φορές μικρότερο κίνδυνο να αναπτύξει κλινική νόσο από ό,τι ένας μη εμβολιασμένος σκύλος.Το εμβολιακό πρόγραμμα περιλαμβάνει μία δόση εμβολίου και μία ετήσια επανάληψη. Του εμβολίου θα πρέπει πάντα να προηγείται τεστ αντισωμάτων το οποίο μας δείχνει ότι ο σκύλος δεν είναι φορέας.
Γάτα
- Α) Πανλευκοπενία: Είναι ιογενής νόσος του γαστρεντερικού γνωστή και ως τύφος της γάτας. Προκαλεί εμετούς και αιμορραγική διάρροια και όταν προσβάλλει μικρής ηλικίας ζώα (γατάκια) είναι θανατηφόρος.
- Β) Λοιμώδης Ρινοτραχειίτιδα: Οφείλεται σε ιό ο οποίος προσβάλλει το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα δηλαδή ρινική κοιλότητα, τραχεία και πρόσθια τμήματα των πνευμόνων. Εμφανίζεται με ρινικό έκκριμα, αρκετές φορές έντονο, πταρμούς και πυρετό. Δυστυχώς παρόλες τις θεραπείες οι γάτες παραμένουν φορείς και επανεμφανίζουν πολύ συχνά τα συμπτώματα προκαλώντας επιβάρυνση του οργανισμού και αρκετές φορές καταλήγουν στο θάνατο.
- Γ) Καλυκοΐωση: Η νόσος προκαλεί έλκη (πληγές) στον στοματικό βλενογόννο και αναπνευστικά συμπτώματα. Μπορεί να γίνει θανατηφόρος.
- Δ) Λευχαιμία: Σε αντίθεση με τον άνθρωπο, στις γάτες προκαλείται μόνο από ιό προκαλώντας την ίδια περίπου συμπτωματολογία με τον άνθρωπο. Η νόσος μπορεί να μεταδοθεί στις γάτες με δαγκώματα ή αμυχές και είναι θανατηφόρος.
- Ε) Χλαμυδίωση: Οφείλεται στη χλαμύδια η οποία προκαλεί πταρμούς και βήχα με άφθονο οφθαλμικό έκκριμα. Η θνησιμότητα είναι μικρή αλλά τα ζώα παραμένουν φορείς.